kaşık kaşık şokella

çikolata istiyorum. böyle gözümün önünda siyahlı beyazlı nutellalar, çilekli yoğurtlu milkalar uçuşuyor. o çikolata parçacığını ağzıma atıp bir beş saniye bekletip hafifçe erittikten sonra, böyle nımmm. Ya da hindistan cevizli çikolatalı pasta da olur. ühühü. sıkıldım aynı şeyleri yemektenn, 7 yaşık etsiz sebze yemeği yemek istemiyorum artıkk böhüüü.

Ama yürüdüm bile bugün ama yürürken bile felaket senaryoları peşimi bırakmadı. 1 saat yürümek lazımmış. yarım saate kurdum telefonu başladım yürümeye çok yürüdüm ben olmuştur dediğimde 10 dakika geçmişti. 10 dakika ya bir sigara içme süresine yakın. sonra 25 dakika civarı evden çok uzaklaşmışım asla geri dönemicekmişim gibi gelmeye başladı. Bir başım döndü, bi ellerimin kanı çekildi filan, sonra rejim yapmaya başladıktan sonra iyice salaklaştığımı farkedip kendime çok kızıp son 5 dakikamı da yürüdüm. gözüme bir nokta kestirip evet tam burdan geri dönücem dedim hatta. gittim sanki önümde duvar varmış gibi çat durdum ve sert bi hareketle geri döndüm. o an işte beynim fokurdamaya başladı. "nihohoha çok uzakki gidemiceksin geriye bı bık" sesleri geldi bir yerden ama dinlemedim derken dönüşü 23 dakikada tamamladım. noluyoruz ya bostancı sahili bu. hergün geçtiğin yer. nedir yani nie dönemeyesin ki geriye. hiç anlamıyorum walla.