unlimited monkeyz

normal bir cumartesi günüydü. gündüz faticim msn den mesaj atıp Ankara'ya askere gideceğini haber vermişti. Ben de amanın yarım mutlaka İstanbul'a gel sana adım akıllı bir veda gecesi yapalım gazı verdim. akşamda hiç bir atraksiyon olmamasının rehavetiyle yine pijama yeni yıkanmış saçlar tepeden topuz boş boş oturma halindeyken telefonum çaldı ve fati "şimdi pendik'de feribottan iniyorum haydi hep beraber tribe" dedi. paniğe kapalıp telefonu kapadım sonra iki dakika düşünüp geçerken beni de alın geliyorum hööyt dedim. yarı bilinçli olarak yatağın üstündeki kıyafetleri giyip, asansör aynasında gözüme kalem çektim. ve yaklaşık bir saat sonra altta gördüğünüz yerdeydim.

sağımda gördüğünüz kişi fatidir. neyse bir süre sonra o kadar zamandır görmediğim o kadar sevdiğim o kadar insanın içinde olunca bir kafam karıştı herkese sıra sıra sarılmaya başladım. bu fotoda eksik olan iki kişi olan unka ve alkan da bir süre sonra aramıza katıldı. ve şuraya geçtik

ve gecenin geri kalanında tam olarak yukarda görülen salak surat ifadesi ile dolaştım. bir ara kadıköyün bir ara sokağından iskeleye böyle kocaman kocaman bir grup olarak efendim sanki okuldan kaçtığımız günlerdeki gibi yüksek sesli kahkahalar atarak iniyorduk. gecenin sonunda en sağda görmüş olduğunuz unkacımı kandırıp eve attım, annem sabah 3.30 gibi bizi kapıda karşılayıp unkaya babamın pijamalarından verip, üstümüzü örtüp yatırdı.

öyle böyle güzel bir gece değildi, süperdi. yine tüm lise ve üniversite anıları döküldü ortalığa. aynı şeyleri yüzüncü kez anlatıp, yüzüncü kez aynı keyifle güldük. yalnız arada bir artık pek kocaman olduğumuzu kendimize anımsattık. kuşinin de kulakları çınlattık ve ben her zamanki gibi herkezi önümüzdeki hafta arayacağıma söz verdim, onlarda inanmış gibi yaptılar çok şahane insanlar. hepsini de çok seviyorum, ayrıca fati hadi gel hemen.