açık mektup no:2

sevgili kara bulut,

biliyorum bana hastasın. Dört mevsim bir dakika yanımdan ayrılmak istemiyor, beni şevkatli kollarınla sarıp sarmalamak istiyorsun. Tabi ki biliyorum kişisel gelişimimin en temel öğesi sensin. Senin sayende aynı gün sevgiliden ve işten ayrılma, evdekileri ağlatıp, yakın arkadaşlarımı küstürme ve hatta son parayı içkiye harcayıp tüm geceyi unutucak kadar sarhoş olup bir de üstüne öteki gün yataktan kalkama potansiyeline sahip bir insanım. Ah ama şekerim bir rahat ver, bir nefes aldır arada olmaz ki böyle. Herşeyin bir adabı var. Farkındayım seni kızdırmaya da gelmez bundan mütevelli burdan ayar verirken hafiften bir ürperme de gelmiyor değil. Yine de ama aaaa yani. Git azcık burcunun bulutuyla filan oyna. El ele tutuşun gidin çayıra çimene, kaydırak tahterevalli takılın biraz. Arkadaş da bulduk sana o kadar. Hadi canım hadi güzelim. Bir time out pliiiiz.